Klimmen in Lesotho

In Durban aangekomen, instaleren wij ons op een keurige camping, met op elke plaats water, overal stroom, keurige caravans en fenten, s, echts een safari wagen (van ons) het strand op 50 meter afstand, met strandwachten en een haaiennet voor de kust. Maar geen terassen, alleen timeshare appartementen. Dus een foute plek voor ons? Een drasgisch besluit ten gevolge: we gaan niet naar Kaapstad, dat doe je maar in je cabrio!
Maandagnacht hebben we een bed en breakfast, aan de grote weg Jo'burg - Durban, want we wisselen weer van auto, de door ons bestelde is weer gerepareerd en wordt weer gebracht.

De verhalen over SANIpas, die maken dat we met onze gerepareerde nu weer vierwieldrive er over heen willen.
In Inderberg gaan we eerst op de koffie bij PUCKETTY FARM. Een "blanke" oud bibliothecaresse, rund hier een utgebreide koffieshop, annex, lunchroom, kinderboerderij en een shop met eigen jams etc. Er ligt ook een geocache!
We vragen info omtrent de beklimming van de pas, en hoe de wegen in Lesoto zijn. We raken aan de praat en het gaat natuurlijk al gauw over zuid afrika.
In personeelsadvertenties wordt gesteld dat alleen, donkere mensen mogen soliciteren, en Indiers en Chinezen! Voor en blanke zijn er geen banen. Een werkgever moet tenminste 99% gekleurde mensen in dienst hebben. De apartbeid is nog nooit zo hevig geweest als nu.
Ik lees momenteel het boek "help ik ben blank geworden" van Bram Vermeulen. Na dit gesprek ga ik met knikkende knieen door ZuidAfrika.
De helft van de blanke ZuidAfrikanen is nog in Afrika, zij halen hun inkomen van buiten Zuid Afrika. Jaarlijks worden er 25.000 mensen vermoord. Veelal blanke boeren, aar het kan ook je buurman zijn of een vriendin. Als je beroofd wordt, direct afgeven, er zijn weinig helden in dit land te vinden. Politie is njet je vriend, hij kost geld, corruptie is alles waar het om draait.

Sorry we gaan naar Lesotho. Tot 15km voor de pas is het gewoon verhard. Zeg maar tot Sani lodge, waar Anouk en Olivier gelogeerd hebben.
Het pad wordt steeds slechter en uiteindelijk spectaculair. Ik krijg de moter zelfs aan de kook, doe het kennelik niet goed als vierwiel rijder.
Op 3200meter licht de grens en een cache. We laten een travelbug achter en kijken verbaasd naar alle toeristen die oo een excursie naarbovengebracht zijn in een vierwieldrive car, maar dan van de zijde van Lesote, waar de Chinezen net een prachtige weg hebben aangelegd (beetje dun asfalt, lekker goedkoop)

Nou was ons afgeraden de binnenland route te nemen, zou te slecht zijn en de Chinezen kunnen je zomaar een paar dagen vast zetten. Een vrachtwagen chaufeur weet dat de bruggen er uit liggen. Maar gearriveerde Lesoot in een dikke vierwieldriver zegt dat het voor ons en onze auto geen enkel probleem is de onverharde weg te nemen. 80km zou in twee uur moeten lukken. Doen we, het is nog geen vier uur, gaan.
Het gemiddelde daalt al gauw naar 20/uur. De weg wordt wel heel slecht, ik betwijfel zelfs of dit de naam weg mag hebben.
Toch zijn er sporen van auto bewegingen, doorgaan. Maar die afstand, zou dat hemelsbreed geweest zijn, het komt niets dichterbij.
Een schooljuf houdt ons aan voor een praatje, en bevestigd dat we op de goede weg zzitten voor Katse dam. Maar dat gaan we niet halenvoor donker, advies overnacht in St Maarten. Dat klinkt verrtrouwd. Na gweeenhalfuur en vijfendertig kilometer geeft de navi aan. Onverhard naar links. Een ezelpad lijkt me de juiste benaming. Boven aangekomen blijkt er toch een soort kerk te staan waar elke zondag nog een dienst gehouden wordt.


De volgende dag, vol goede hoop gestart om half zeven. We zitten oo de helft en ik heb net het OVbusje zien vertrekken, die rijd vast voor ons uit! Het pad is moeilijk te onderschijden, de gaten zijn inmens. Het landschapis geweldig, permanent tussen de 2200 en 3200 meter hoogte, geenbomen, veel evrgezichten. Dan een afdaling, omkeren kan nu niet meer, beneden staat een voertuig, dan zijn we op de goede weg.
Het zijn twee equipes uit Australie, die naar Afrika gekomen zij. Om een paar maanden offroad te gaan. Zij beschikken over kaarten en weten dat we nu van de witte weg af zijn en dat er nu slecht stippels op de kaart staan.
Wat we de volgende vier uren mee maken had ik niet voor mogelijk gehouden. Stenen met een diameter van 25cm. Steile hellingen, zelfs een wandelaar zou hier niet van genieten. Dan weer langs een afgrond, hoe diep is die kuil met water? Moeten we daar tegenop? Die bocht kunnen we niet maken. Pas op die steen.


Verzonden vanaf Samsung-tablet